Reisverslag 3, dag 14 t/m 26

Hallo, daar zijn we weer!

Welkom bij een nieuwe aflevering van “Lachen om Nadia en Goort in Hong Kong”. Want dat is eigenlijk een beetje waar deze reisverslagen om gaan als we de reacties mogen geloven.
We zijn blij dat onze belevingen lachwekkend zijn. Dat komt natuurlijk omdat alles nieuw is en cultuur verschillen vaak voor vreemde en lachwekkende situaties zorgen. Aangezien we inmiddels dagelijks naar school gaan en in een routine vallen maken we helaas ook minder vreemde dingen mee.

Toch hebben we wat te melden, zo hebben Nadia en ik geregeld last van wat wij nu noemen; “Het mierenhoop syndroom”. Als ik zeg dat Hong Kong druk is, dan kunnen jullie je vast wel een redelijk goed beeld voor de geest halen. Denk maar aan de typische overvolle straten, op elkaar gepropt in de trein, enz. Dit zorgt ervoor dat de hele stad eigenlijk als een mierenhoop voelt. Ondanks dat je letterlijk nergens alleen bent, en er altijd honderden zo niet duizenden mensen om je heen zijn voelt het geheel vaak veel eenzamer dan wanneer je in een klein Zeeuws dorpje in Nederland rondloopt (we hebben de nodige ervaring).
Het voelt een beetje alsof je gemist kunt worden, dat als wanneer je dood zou neervallen je (zoals bij mieren) het nest uit wordt gedragen zodat de normale gang van zaken weer door kan gaan want “we hebben er toch nog genoeg.”
Om even blijk te geven dat we toch wel iets mee krijgen van school wil ik aanhalen dat onderzoekers daar een hele mooie term voor hebben verzonnen; “Diffusie van verantwoordelijkheid”.
Diverse onderzoeken hebben aangetoond dat wanneer iemand in nood is, en er zijn slechts enkele voorbijgangers, dat deze zich verantwoordelijk voelen de persoon in kwestie te helpen. Staan er echter honderden toeschouwers om heen, dan kijkt iedereen elkaar vaak een beetje vragend aan van; wat nu?

Hier op straat zie je ook dat, ondanks dat Hong Kong een moderne stad is met goede zorginstellingen en hulpdiensten, diverse groepen minderheden worden vergeten. Steve, onze buurman, vertelde dat door de steeds hoger wordende werkdruk en het zware leven in Hong Kong veel mensen vervroegd met pensioen moeten omdat ze aan de druk bezwijken. (De meeste mensen werken hier 6 dagen in de week en maken dan dagen van 13 uur). Wij merken dan ook dat waar in Nederland een “Burn-out” terecht als erge mentale aandoening wordt geclassificeerd, ze hier niet zo moeilijk doen. Om die reden komen we op straat en in de trein dan ook behoorlijk vaak, (“mag ik dat zeggen? -Ja dat mag ik zeggen”) achterlijk-totaal-gestoorde-idioten tegen.

Noem eens een leuk voorbeeld dan! Hoor ik je denken.
Neem nu vandaag, ik liep de bus in maar beneden stond het vol, toen een verdieping naar boven ook vol. Of nee, toch niet, er was nog precies 1 plekje vrij; YES! (Ik had beter moeten weten..)
Toen ik eenmaal zat viel mij pas op dat er een kwijlende man naast mij zat welke er nogal ongemakkelijk uitzag. Ik besloot de andere kant op te kijken en de man te negeren. Helaas dacht hij daar anders over.. Hij begon waaiertjes van duizenden Hong Kong Dollars te maken en heel opvallend tussen ons in weg te leggen. Vervolgens begon hij overdreven te kuchen en met zijn voet tegen mijn voet te tikken. Nou, dan moet je toch een keertje opzij kijken toch? Op het moment dat ik dat deed pakte de man snel het geld weg, en begon in het Kantonees tegen me te schreeuwen. Waarschijnlijk omdat hij wilde doen alsof ik zijn geld wilde stelen. Tijdens zijn geschreeuw kreeg ik een gratis slijm-douche, waardoor ik extra dankbaar ben voor alle vaccinaties die ik heb mogen ondergaan. Toen iedereen, inclusief ik, hem weer negeerden begon hij al kwijlend op zijn vergeelde hemd met zijn waaiertje geld te wapperen. Toen dit zo tien minuten doorging en hij doorhad dat ik er niet nog een keer in zou trappen besloot de beste man op zijn arm te gaan knagen. Ik kon hem horen bijten en sabbelen, waardoor ik nog twijfelde de man een salade voor er-bij aan te bieden.
Het is daarom erg fijn dat we met zijn tweetjes zijn, en dus geenechte eenzaamheid hoeven te kennen.
Goed, nieuw onderwerp; Met trots kunnen we melden dat we inmiddels efficiënter met onze eetstokjes om gaan. Het ging al redelijk, maar nu behalen we toch wel een rendement van 80%, wat inhoud dat 80% van het eten dat we bestellen uiteindelijk ergens in of op ons gezicht terecht komt.
In Nederland konden we al goed overweg met de beruchte stokjes, maar hier hebben ze toch veel soorten eten welke ietsje moeilijker vast te grijpen zijn dan de hapjes van de gemiddelde Nederlandse sushi-boer.
Ik neem de noedels als voorbeeld (ook wel kermis eten). De spaghetti-achtige slierten liggen vaak met groenten en/of vlees naar keuze in een bak met een soort hete bouillon. (Lees heet als in heel warm, niet pittig).
Hoezo dan kermis eten? - Heb je wel eens geprobeerd zo’n knuffeltje te grijpen met zo’n grijpmachine?
Stap 1: Je gooit een euro in die kast (en stopt vaak pas als je je maandsalaris hebt afgestaan)
Stap 2: Je mikt zo goed als je kan
Stap 3: Die grijper tilt een knuffeltje op
Stap 4: De grijper komt steeds dichter en dichter bij het luikje
Stap 5: De grijper laat het knuffeltje net voor het luikje (of op de verkeerde kant van de rand) vallen
Stap 6: nog een eurootje dan maar..

Met de noedels gaat het eigenlijk precies hetzelfde, alleen zijn er heuse “special effects!”
Stap 1: Je duwt je stokjes tot helemaal onder in de schaal
Stap 2: Je gebruikt je gespierde handen om de stokjes zo hard mogelijk dicht te knijpen
Stap 3: Je begint voorzichtig te tillen en wacht af of er noedels mee naar boven komen
Stap 4: Je hebt een dotje vast en begint ze hoger en hoger boven de heette bouillon te tillen
Stap 5: Je houd je mond wagen wijd open en beweegt langzaam naar de stokjes toe zonder te trillen
Stap 6: Je laat je noedels net voor je ze in je mond stopt weg glibberen, waarna er een feestelijk ogende fontein van kokend hete bouillon in je gezicht en op je shirt beland.

En dan nu het vervolg op onze kersverse rubriek “Dès Leuk!)

Een uitnodiging krijgen voor een borrel bij de Consulaat Generaal van de Nederlandse ambassade; Dès nou leuk!
Na het lezen van de uitnodiging, waarin stond dat we van half 7 tot 8 uur ’s avonds waren uitgenodigd voor een chique borrel bij de Consulaat Generaal, dacht ik te weten wat er zou gaan gebeuren; anderhalf uur borrelen bij de Consulaat Generaal, (lijkt logisch toch?)
Man man man, wat zat ik er naast..!
Het evenement begon namelijk al 30 uur eerder, toen we nieuwe kleren en schoenen “mochten” gaan shoppen. Goed, om een lang verhaal kort te maken, na een dag van intensieve voorbereidingen was het moment aangebroken. Uit school in tien minuten thuis minder bezweette kleding aangetrokken, terug naar de bus, door naar de trein, en een uur later waren we op het dichtstbijzijnde treinstation. Vanaf daar moesten we de taxi nemen. Er waren nog een aantal andere Nederlandse studenten op dezelfde plek opzoek naar een taxi, waardoor het een logisch gevolg was de kosten te delen en dus samen een taxi te nemen. Achterop de taxi’s zit een stikker, waarop staat hoeveel zitplaatsen de taxi telt. We waren met z’n vijven en vonden een taxi met een groene stikker met ‘5’ erop, een kind kan de was doen denk je dan. Nou, het was niet nieuw dat de HongKongnezen wat korter en smaller zijn dan de gemiddelde westerling, echter weten we nu ook precies hoeveel; namelijk een-vijfde kleiner. Dit resulteerde in een zeer zwoele, warme en intieme taxirit naar de Consulaat Generaal, waarbij we meer in elkaar dan naast elkaar zaten.
Eenmaal aangekomen bij een veel te grote villa was het vreemd om zoveel Nederlandse medestudenten te zien. Iedereen zag er chique uit, en de Consulaat nam de moeite alle 220 aanwezigen een hand te geven en zich voor te stellen. Er stonden twee kleine campingtafels met een tafelkleedje eroverheen, waarachter 2 kleine Filipino’s (die dus net over de tafel heen konden kijken) wijn en bier stonden in te schenken. Het was zeer gemoedelijk en iedereen deelden zijn of haar ervaringen in Hong Kong met elkaar. Na een uurtje en veel wijn/bier later begon de Generaal aan zijn 2 minuut durende toespraak, echter kwam het hoogte punt voor de meeste van de aanwezigen blijkbaar na de toespraak.
De Consulaat Generaal had namelijk de denkfout gemaakt dat 220 Nederlandse studenten, gratis drank en één mini Filipino met een schaal met 30 bitterballen een goede combinatie zou zijn..
We hebben ons eerlijkgezegd gewoon geschaamd voor de vertoning die zich toen afspeelde. Het onderschreef nog maar eens Darwin’s theorie van de “Survival of the Fittest” (= De sterksten overleven).
De serveersters wisten niet wat er gebeurde toen 220 uitgehongerde studenten met hun naaldhakken en plateauzolen uit de startblokken schoten om een hapje dampend Hollands afvalvlees te bemachtigen.
Oké, om de geloofwaardigheid te behouden moet ik toegeven dat ook wij bij de dertig winnaars van de eerste ronde zaten; we horen duidelijk bij de ‘fittest’ (haha).
Vervolgens hebben ze het nog twee keer geprobeerd, maar telkens zijn ze niet verder gekomen dan twee meter buiten de keuken.
Rond een uur of negen haakten de meeste (flink beschonken) medestudenten af en zijn ook wij vertrokken. Vervolgens hebben we het nieuws nog even in de gaten gehouden om te zien of er nergens een artikel verscheen over een kunstroof o.i.d. Er zaten aan het eind van de avond namelijk flink wat vette vingertjes op de delfs-blauw- en schilderij collectie van de generaal..

En verder;
We hebben enorm veel leuke en/of vreemde dingen gezien en gedaan, hieronder een chronologisch lijstje met korte beschrijving. De foto’s vind je uiteraard weer bij dit verslag terug.

- Het is hier blijkbaar normaal om een ijsbaan in het winkelcentrum te hebben!

- We hebben “De tempel van tien duizend boeddha’s” bezocht. Het was een indrukwekkende tempel waar tevens het as van velen gecremeerde mensen word geplaatst. Hier leggen nabestaanden vervolgens diverse voorwerpen zoals chinees vuurwerk, eten en wierrook weg als offer voor de nabestaanden in het hiernamaals.

- We hebben de Wong Tai Sin-tempel bezocht, in tegenstelling tot de hier boven genoemde tempel is dit een actieve tempel, wat inhoud dat hier veel monniken en gelovigen bijeen komen om hun geloof te uiten.

- Vervolgens zijn we de bijna uitgestorven roze dolfijnen gaan bezoeken. Er zijn er nog circa 60 van, en helaas zijn ze wegens vervuiling, bebouwing en de intensiteit van de vrachtvaart waarschijnlijk binnenkort uitgestorven.

- We hebben via een ieselijk lange kabelbaan de “Big Buddha” bezocht, de grootste boeddha ter wereld!

- Verder hebben we het “Po Lin Monastry” bezocht, eveneens een actieve tempel. (En als je dacht dat de katholieke kerk rijk was, dan moet je nog maar eens goed naar de foto’s kijken..)

- Vervolgens bezochten we het niet-toeristische vissersdorpje Tai-O, waar ze veel gedroogde vis- en schaaldieren verkopen, inclusief hele haaien.

- Ocean Park is een van de grotere amusementsparken in Hong Kong welke bestaat uit een dierentuin met Aziatische dieren zoals Reuzen Panda’s, een groot aquarium en pretpark met achtbanen etc.

- Last-but-not-least! WE HEBBEN ONS ZACHTE HEMELSE TOPPER-MATRAS BINNEN. (wat nog wel een hele sjouw was).


(Als je links in het menu onder onze foto op "Foto's" klikt, dan krijg je alle foto's van onze reis te zien. Wil je alleen de foto's welke bij dit verslag horen zien, dan kun je dat bovenaan aanklikken. Zo sla je de foto's van onze vorige verslagen over).