Reisverslag 4, dag 27 t/m 42

Goedendag.
Omdat we het moedig van je vinden dat je dit reisverslag niet snel hebt weg geklikt toen je zag dat deze uit 2 kilometer tekst bestaat willen we je voorzien van een korte inhoudsopgave. Op die manier weet je waar je aan toe bent en zit je over 8 uur niet met tranen in je ogen jezelf hardop af te vragen waarom je niet iets nuttigs was gaan doen met je kostbare tijd.
In dit reisverslag presenteren we de volgende onderwerpen; “Hong Kong-nezen slapen overal”, “Het leven als een foto model”, “IK HEB EEN MUUR AAN MIJN BEEN”, “Echte studiebollen”, “Met de bouwlift”, en als kers op de taart; “Ik heb geen toe-toe-toeter op m’n normale scooter… En ook geen licht, remmen of zadel, maar wel een hond”.

Oké, we hebben dus al verklapt dat Hong Kong-nezen overal slapen, maar wat bedoelen we dan precies met overal? Nou, je schrikt waarschijnlijk niet als we locaties zoals in de trein of in de klas noemen. Het wordt echter een kunst als studenten al slapen voor dat de les begint. Nog vreemder wordt het als mensen in de gang op school in slaap vallen terwijl ze tegen een muur aan leunen, of op een roltrap staan. Het is werkelijk ongelofelijk in wat voor posities en hoe snel de ‘locals’ hier in slaap vallen. Toen ik navraag had gedaan op school werd als reden gegeven dat ‘het leven zo vermoeiend is’ en dat de nachtrust vaak niet meer dan vier uurtjes bedraagt vanwege alle drukte. Ze zijn dus heer en meester geworden in de hazen slaapjes. Omdat deze korte dutjes erg effectief lijken te zijn moedigen we jullie aan het ook eens te proberen. Dus, de volgende keer dat je wat vermoeid bent en je staat in de file, onder de douche of in de bus, dicht die ogen en snurken maar!
Slapen ze dan ook in de auto? – Nee, dat is gelukkig wat overdreven van mijn kant. In de auto blijven ze wel wakker want dan zijn ze toch aan het bellen, of ze kijken een film.
Ja, triest als het is zijn we daarin serieus. We hebben nog geen taxirit gehad zonder dat de chauffeur (niet hands-free) aan het bellen was. Bovendien hebben veel auto’s een uitgebreid entertainment en navigatie systeem waarop de chauffeurs tijdens het auto rijden nog snel even een aflevering terug kunnen kijken. Erg efficiënt als je ondertussen al toeterend snel bij je werk probeert te komen.

Zo, het leven van een foto model gaat ook niet over rozen. Begrijp ons niet verkeerd, we zijn blij dat onze modellen carrière eindelijk van de grond begint te komen, maar zelfs op onze vrije dagen is de paparazzi niet af te schudden. Het is inmiddels een soort tweede natuur geworden dat alle oudere Hong Kong-nezen buiten het centrum naar je staren of in het Chinees dingen naar je roepen. Zo nu en dan wordt er stiekem een foto van je gemaakt, gewoon omdat je rijk en blank bent. Stiekem houden we wel van het lokale volk dat op gepaste afstand verblijd is met onze aanwezigheid.

Oké, bovenstaande schetst wellicht niet helemaal de realiteit. Toch valt het ons op dat veel ouderen, ondanks dat Hong Kong echt een wereldstad is, het vreemd vinden dat er blanken rond lopen. Ondanks de bomvolle bussen zitten we dan ook vaak alleen op het bankje, gewoon omdat ze schuw zijn. De vasteland-Chinezen zijn echter niet zo schuw.. Als je onze vorige verslagen hebt gelezen dan weet je dat veel Hong Kong-nezen geen fan zijn van de vasteland-Chinezen. Ze staan bekend als erg asociaal, en ondanks dat wij als multiculturele uitwisselingstudenten helemaal niet van stereotyperingen houden moeten we zeggen dat ook wij een afkeer hebben gekregen van hoe Chinezen zich hier gedragen. Laatst gingen we naar een van de mooiste stranden van Hong Kong, Repulse bay genaamd. Vanwege het unieke uitzicht stoppen hier veel tourbussen met groepen Chinezen zodat ze even rond kunnen kijken en hun voeten in het water kunnen steken. Een uniek gebeuren aangezien veel Chinezen niet het geld hebben vaak op vakantie te gaan, en vaak geen zwemwater dichtbij hebben. Wij kunnen ons dan ook voorstellen dat het uniek is om zonnende badgasten te zien.
Het werd minder leuk toen groepen van tot wel 20 Chinezen om onze handdoeken gingen staan om ons te bestuderen. Er werd gewezen, gelachen en toen wij elkaar aankeken van wat is dit nou? Werd er ook geïmiteerd. De emmer raakte vol toen er op enkele meters afstand met telelenzen close-ups van ons werden gemaakt en we voor hele bussen een toeristische attractie werden. De zee was letterlijk niet meer te zien door de als vuurpeloton gegroepeerde Chinezen met camera’s.
Na een paar boze blikken en wegwuif gebaren besloot ik me te verlagen door een internationaal bekend gebaar met mijn middelvinger te maken. Wie wilt nu een foto van een boze badgast met zijn middelvinger in zijn vakantie-plakboek dachten wij.. FOUT.. ze vonden het geweldig.
Uiteindelijk hebben we besloten af te druipen en zijn we een heel eind verder op gaan liggen, wat het probleem gelukkig verhielp.

Eenmaal moe thuis aangekomen na een dag school of ‘site-seeing’ hebben we ’s avonds een vast ritueel. Dat begint met ons matras dat groter dan het bed is terug aan te schuiven. Vervolgens de boiler aan zetten en na tien minuutjes douchen. Na dat je dan heerlijk fris en schoon bent douchen we nog een keer in de anti-muggenmelk met 50% DEET. Voor het geval dat je nog nooit van DEET gehoord hebt, maak je geen zorgen, dat had ik ook niet. Om je algemene kennis op te krikken zal ik hieronder even mijn ontdekkingen op DEET-gebied met je delen.

Bij een advies gesprek bij de GGD West-Brabant voor aanvang van onze reis werd ons geadviseerd anti-muggen- spray of melk te kopen met tenminste 40% DEET. Op dat moment knikten we instemmend en maakte we een aantekening zonder te laten merken dat we geen idee hadden wat dat goedje precies was.
Op goede hoop gingen we de volgende dag naar de Kruidvat waar het spulletje verkrijgbaar zou moeten zijn. Toen we het juiste schap gevonden hadden werd mij een hoop duidelijk. Zo kon ik van de prijs afleiden dat de term “Bevat 50% DEET” waarschijnlijk een afkorting was voor “Bevat 50% Diamant, Edelsteen En Turkoois”. Nee serieus, het spulletje is onbetaalbaar. Maargoed, blijkbaar is DEET enorm mug afwerend, en omdat het was aanbevolen hebben we besloten allebei terplekke een nier af te staan en hebben we 2 flesjes gekocht.
Na zo’n investering begrijp je waarom we het na het douchen opspuiten en proberen zo lang mogelijk naar DEET te blijven stinken.

Zo, nu vraag je jezelf natuurlijk af of dat DEET echt zo goed werkt. Nou, ondanks dat we zo nu en dan toch nog met een muggenbeet wakker worden kan ik je vertellen dat DEET alles verdelgt. Zodra je er wat van op spuit lossen je slijmvliezen op en begint alles te tranen, jeuken, prikken en smelten. We hebben serieus een doos tissues om onze loopneuzen en traanogen mee te behandelen nadat we het spulletje op spuiten.
Ik realiseer me dat mijn geloofwaardigheid soms een deuk oploopt door sporadisch overtrokken uitspraken, maar geloof me, de volgende reconstructie heeft zich in alle hevigheid echt zo afgespeeld.

Context:
We waren net klaar met het doorlopen van ons avond ritueel en lagen dus stinkend in bed op ons aangeschoven matras. Nadia ligt aan de kant van het bed waar we in/uit-stappen, Goort ligt tegen de muurkant.

Gebeurtenis:
- Welterusten Nadia, Welterusten Goort.
- Hé, mijn been zit vast
- Hoe bedoel je, je been zit vast?
- Ja, mijn been plakt vast!
- Waaraan plakt je been dan vast?
- Ja, aan de muur..
- Aan de muur?!
- IK HEB EEN MUUR AAN MIJN BEEN

Na wat gerommel kwam mijn been met een verflaag van de muur af.
Blijkbaar lost DEET dus niet alleen je slijmvliezen maar ook Latex interieur verf op..

Zo, nu je dat weet kun je met een gerust hart de Nederlandse winter tegemoet. Wetende dat je jezelf tenminste een half jaar gaan zorgen hoeft te maken over muggen en dergelijke taferelen.

Maar buitenom al deze opmerkelijke gebeurtenissen, hoe ziet ons leven er nu echt uit?
Om heel eerlijk te zijn, school is zwaar. Daarmee bedoelen we dat we vrijwel elke dag tussen de 10 en 13 uur lang op onze universiteiten bezig zijn met alle opdrachten en tentamens. Erg jammer, want zodoende blijft er weinig tijd en energie over om na school leuke uitstapjes te maken en Hong Kong te verkennen. Nu hoor ik je denken, daar heb je toch het weekend voor? Maar helaas telt het weekend hier maar één dag, de zaterdag wordt hier ook gezien als lesdag en het is dan ook geen uitzondering dat we de zaterdag ook op de universiteit doorbrengen.
Gelukkig zijn er op onze beide universiteiten veel studieplekken waardoor we na onze lessen vaak samen bij één universiteit gaan zitten om te studeren. ’s Avonds kunnen we één van de tientallen restaurants op de campussen uit kiezen om lekker wat te eten en vervolgens verder te gaan studeren. De restaurants zijn erg divers, hebben steeds andere menu’s en zijn vooral enorm goedkoop. Voor ongeveer €2,50 heb je een maaltijd met drinken. De universiteiten sluiten rond een uur of 11 ’s avonds, maar meestal gaan we zo rond 9 uur ’s avonds, terug naar huis, waar we dan rond half 11 aan komen. We willen niet zielig doen, we weten waar we aan zijn begonnen, maar het zijn wel erg pittige dagen zo. Het grote verschil met Nederland is de manier van beoordelen. In Nederland hadden we vaak groepsprojecten of opdrachten die meetelden voor ongeveer 20%, en 80% van het punt werd betaald door het eindexamen van een vak. Hierdoor kon je zelf je studie uren inplannen zolang je tegen het examen de stof maar kende. Hier werkt het anders. Vaak wordt 35% van het vak al bepaald door je aanwezigheid in de lessen. Er wordt bij sommige vakken serieus geturfd hoe vaak je je hand op steekt om een vraag te beantwoorden. Daarnaast zijn er elke les wel kleine quizzen of opdrachten waarmee je steeds een paar procent van je eind punt bij elkaar sprokkelt. Hierdoor kun je dus nooit schuiven met je huiswerk en moet je elke dag aan de bak. Het is tevens niet ongehoord dat de professor op zondag avond om 8 uur huiswerk op geeft voor de les van maandag. Je kunt je romantische etentje of bezoekje aan het centrum dan dus rustig schrappen om tot in de late uurtjes nog een artikel van 40 pagina’s te gaan bestuderen.

Het reizen naar de universiteit neemt ongeveer anderhalf tot 2 uur in beslag, afhankelijk van de drukte. Dit klinkt als een enorme belasting maar wij vinden het stiekem helemaal niet erg. Het is vaak een rustmomentje na een lange dag, en de omgeving is fantastisch mooi. Zelfs na een maand elke dag dezelfde route gereisd te hebben valt er nog elke dag iets nieuws te zien. Onze route bevat namelijk smalle bergweggetjes met prachtige uitzichten maar ook enorm drukke kleurrijke kruispunten.

Dat we helemaal geen vrije tijd hebben is ook niet waar, zo zijn we vorig weekend naar Taipei, de hoofdstad van Taiwan geweest. Een paar dagen van te voren vonden we een goede deal op het internet en hebben we besloten te boeken. Ik moet toegeven te merken dat ons perspectief op reizen door al onze ondernemingen toch wel is verandert. Vroeger zou het vliegen naar een vreemd en ver land een hele onderneming geweest zijn, maar met alle afstanden hier voelde het bijna net zo gewoon als met de bus naar Bergen op Zoom. Zonder stress of uitgebreide voorbereidingen zijn we op donderdag na onze lessen naar het vliegveld gegaan. Na een uur in een enorm lange rij voor de gate zijn we na een rustige vlucht van anderhalf uur om kwart voor één ’s nachts in Taiwan geland. Eenmaal daar zijn we zeer moe naar ons hotel gesjokt waar we blij waren dat de eerste indruk gelukkig geen juiste was.
Na een tijd zoeken vonden we namelijk een uithangbord met het logo van ons hotel aan een muur van een bouwval. Toen we naar binnen liepen en op het liftknopje drukten (de incheck balie was op de derde verdieping) bleek het een soort bouwlift te zijn. Niet waar je op hoopt in een drie sterren hotel. Gelukkig bleek alles mee te vallen en hadden we een geweldige schone kamer met mooi uitzicht. Wat voelden we ons gelukkig toen we een fris bed met passend matras zagen, en een kakkerlak en salamander vrije vloer. De volgende dag ging de wekker al vroeg want we wilden erg veel zien in slechts twee dagen. Onze eerste indruk was dat, Taipei veel minder druk was dan Hong Kong, een aangename verassing. We konden gewoon de trein in stappen, en fatsoenlijk over de stoep lopen zonder constant mensen te hoeven ontwijken. Daarnaast is Taipei een ongelofelijk mooie stad, volgens ons zelfs mooier dan Hong Kong. Begrijp me niet verkeerd, in Hong Kong is ontzettend veel te beleven en te zien, maar qua aanzicht is Taipei veel mooier. We denken dat dit komt omdat Taipei rustig is gegroeid tot de indrukwekkende stad die het nu is, terwijl je in Hong Kong merkt dat de stad uit zijn voegen groeit. Overal zijn tijdelijke oplossingen en gebouwen, en het is moeilijk een foto te maken zonder bouwkranen of werkzaamheden erop, welke nodig zijn om de bevolkingsgroei aan te kunnen.
Een ander noemenswaardig verschil is het verkeer. In Taipei rijden ze namelijk vooral op scooters. Zodra het stoplicht op groen gaat komen hele zwermen voorbij gezoefd op de meest uiteenlopende gemotoriseerde fietsen. Zo zie je er nieuwe blinkende futuristische modellen, maar ook scooters waarvan je je afvraagt hoe ze nog kunnen werken. Zonder plastic kappen, zadel of verlichting, maar met 4 passagiers, een verhuisdoos en de hond is geen uitzondering. Het is gewoon acrobatisch hoe ze de gehele huisraad weten te vervoeren op deze tweewielers.
In Taipei zijn ook fantastisch veel dingen te zien. Zo hebben we de op twee-na hoogste toren ter wereld bezocht, en zijn we naar boven gegaan met de snelste liften ter wereld. Deze liften versnellen in enkele seconden van 0 naar 1010 meter per minuut, zonder dat je er iets van voelt. Tenminste, zodra de deuren opengaan op de 91e verdieping voel je je oren ‘ploppen’ door het luchtdruk verschil. Niet zo gek, je staat dan namelijk op 449 meter hoogte. Vanaf deze toren heb je een prachtig uitzicht, zowel overdag als wanneer het donker is. Verder heeft de stad veel herdenkingsgebouwen aan de grote leiders uit het verleden, welke vaak indrukwekkende beelden bevatten. Bij veel van deze zalen is elk uur het wisselen van de wacht te zien, wat vergelijkbaar is met het wisselen van de wacht in plaatsen zoals Londen en Monaco. Buitenom deze zalen hebben we diverse museums, uitzichtpunten, theeplantages en indrukwekkende gebouwen bezocht. We hebben er fantastisch lekker gegeten en veel mooie foto’s gemaakt.

Als het goed is hebben we nu alle beloofde onderwerpen behandeld. Omdat we het goed van je vinden dat je zo’n volhouder bent geven we hieronder nog een kort toegift, met daarin wat algemene belevenissen.

Zo zijn we bijvoorbeeld al een aantal keer de criminele dans ontsprongen. Een tijdje terug stond ik zeer gelukkig op de roltrap onderweg naar school. (De roltrappen zijn hier zo lang dat dit een manier van reizen mag worden genoemd). Ik was niet zeer gelukkig dat ik naar school mocht, maar was blij dat een enorm oud en kreupel vrouwtje dat voor mij liep de roltrap had gehaald zonder dood neer te vallen, hetgeen een flinke vertraging zou hebben veroorzaakt. Eenmaal aangekomen bij de roltrap stond ze uit te hijgen en liet mij voor, waar ik dankbaar gebruik van maakte. Haar bedoelingen werden echter pas duidelijk toen ze vervolgens erg ruw probeerde mijn tas open te krijgen op de roltrap. Een schaap in wolfs kleren dus.
Buitenom de ‘gewone’ zakkenrollers zijn er echter nog meer mensen die op allerlei (domme) wijze proberen misbruik te maken van je goede vertrouwen. Zo namen wij aan dat de kassières van een grote supermarkt waar we telkens boodschappen doen betrouwbaar zouden zijn. Niets bleek minder waar toen ze, terwijl Nadia en ik even in gesprek waren, snel wat producten van onder de kassa lade mee-scande in de hoop dat wij ze voor haar zouden afrekenen. Omdat ze hier sinds kort ook een minimumloon wetgeving hebben vonden we het echter onnodig haar persoonlijke boodschappen ook af te rekenen, en dus kon ze opnieuw beginnen met scannen.

Zo, ik denk dat al onze belevenissen van de afgelopen 15 dagen weer op papier staan. Helaas wat minder humoristische anekdotes dan in de vorige verslagen, maar we zitten helaas veel op school.

Als laatste willen we dus weer aanraden zeker even een kijkje te nemen bij de foto’s van dit reisverslag. Vergeet niet om dit even via de link in het linker menu te doen, als je direct onder dit reisverslag op de foto’s klikt dan krijg je ze wellicht niet allemaal te zien.